Teveel oestrogeen kan gevaarlijk zijn. Natuurlijk, het is een belangrijk hormoon, verantwoordelijk voor de ontwikkeling van de foetus in de baarmoeder, de groei van bindweefsel en de ontwikkeling van vrouwelijke geslachtskenmerken. Hoewel het de oudste van al onze hormonen is (het bestaat al 450 miljoen jaar), gaat oestrogeendominantie ook gepaard met een breed scala aan gezondheidsproblemen, waaronder vleesbomen, gewichtstoename en allerlei vormen van kankers. Het is pro-inflammatoir, initieert de productie van stresschemicaliën en het is gekoppeld aan verschillende kankers, waaronder borst-, baarmoeder-, dikke darm- en prostaatkanker.
Erger nog, er zijn bepaalde natuurlijke en synthetische chemicaliën, die niet oestrogeen zijn maar zich wel zo kunnen gedragen. Hierdoor gaat in het lichaam het delicate evenwicht van de endogene hormonen verloren. Deze zogenaamde ‘oestrogeen-nabootsers’ of niet-biologische oestrogeenachtige stoffen worden ook wel xeno-oestrogenen genoemd (xeno wat ‘vreemd’ betekent). Deze chemicaliën komen voor in anticonceptiepillen, hormoonsubstitutietherapie (HRT), meststoffen, pesticiden en sommige verpakkingsmaterialen. De niveaus van deze xeno-oestrogenen zijn in de afgelopen 60 of 70 jaar in onze omgeving dramatisch toegenomen.
Een van de belangrijkste oorzaken van blootstelling aan xeno-oestrogenen vindt plaats via voedsel. Vroeger werden xeno-oestrogene stoffen gebruikt in vee (dat is in Amerika en buiten de EU nog steeds zo). Gelukkig geldt binnen de EU al sinds 1988 een verbod hierop, tenzij het gaat om specifieke indicaties. Krijgen we dus geen oestrogenen binnen via vlees? De meeste koeien worden met soja gevoerd in plaats van met gras. De fyto-oestrogenen in soja zorgen er ook voor de het niveaus verhoogt.
Traditioneel was dit typisch een probleem in verband met vee, zoals vee en pluimvee. Onlangs is echter een nieuwe bron van xeno-oestrogenen op de voedselmarkt gekomen: gekweekte vis. Deze vissen worden niet alleen via giftig water aan het hormoon blootgesteld, dat is verzadigd met de krachtige biochemische stoffen uit landbouwafvoer, maar ze krijgen ook opzettelijk hormonen toegediend. Jarenlang was deze chemische manipulatie beperkt tot landen binnen Azië, die bekend staan om hun lakse voorschriften. In de afgelopen paar jaar zijn echter ook Europese en Scandinavische landen deelnemers geworden aan deze chemische aquacultuur.
Een van de belangrijkste redenen voor deze hormonale manipulatie is opzettelijke genderomkering; wetenschappers veranderen opzettelijk mannelijke vis in vrouwtjes door ze oestrogenen toe te dienen. Deze praktijk die wetenschappers “gecontroleerde voortplantingstechnologie” noemen, is een gangbare praktijk, omdat bij sommige soorten het ene geslacht groter is dan het andere. Volgens foodforbreastcancer.com zijn tilapia en heilbot vooral onderhevig aan dit soort hormonale behandeling.
Dierlijke mest is ook een belangrijke bron van xeno-oestrogenen. Dit kan naar schatting 90% van de totale oestrogenen in het milieu bijdragen. 15 tot 20 liter afvalwater verontreinigd met kippenmest kan de oestrogeenwaarde van een anticonceptiepil bevatten.
Pluimveemest heeft een van de hoogste hormoongehaltes, verviervoudigt de totale oestrogenen en negen keer zoveel 17-beta-oestradiol, het krachtigste oestrogeen en een ‘volledig’ carcinogeen, omdat het zowel tumorinitiërende als tumorbevorderende effecten heeft.
Veel soorten plastic verpakkingen en ook bijvoorbeeld de binnenkant van ingeblikt voedsel bevat BPA oftewel bisfenol-S, dit is een hormoonverstorende stof die ook in je voedsel terecht kan komen. Let daar zoveel mogelijk op bij het boodschappen doen.
Als je je zorgen maakt over de blootstelling aan xeno-oestrogenen, zijn hier 5 manieren om de toxiciteit te verminderen:
Bron: criticalhealthnews.com (aangepast aan de EU)
Geef een antwoord